Lopersgroep GVAC haalde het Bevrijdingsvuur naar Veldhoven

Veldhoven – Een lopersgroep van atletiekvereniging GVAC heeft op 5 mei het Bevrijdingsvuur van Wageningen naar Veldhoven gebracht. Het is voor het eerst dat Veldhoven aansluit bij een traditie die sinds 1948 landelijk plaatsvindt.

Het is zaterdag 5 mei 1945 als de Canadese geallieerde generaal Charles Foulkes in hotel De Wereld in Wageningen aan de Duitse bezetter de bevelen voor de aftocht van de Duitse strijdkrachten uit Nederland geeft, na de overgave van de Duitsers. Sindsdien wordt op 5 mei Bevrijdingsdag gevierd. Op 4 mei trekken vanuit heel het land loopgroepen naar Wageningen om er de Bevrijdingsceremonie bij te wonen.

’t Lopend Vredesvuur

‘Laten we vandaag stilstaan bij de vrijheid die we hebben, en degenen herdenken die vochten voor onze vrijheid’, sprak de 15-jarige Marijn Spruit op 4 mei tijdens de Nationale Herdenking op De Dam. ‘Vrijheid is niet vanzelfsprekend. Met het ophalen van het bevrijdingsvuur willen we daar de aandacht op vestingen’, zegt John de Lange van GVAC. Hij zag het vorig jaar op tv en werd gegrepen door het indrukwekkende evenement. Samen met Harry Welp bracht hij 8 enthousiaste lopers bij elkaar in het team ’t Lopend Vredesvuur. In de avond van 4 mei reed de groep met 2 chauffeurs naar Wageningen.

Bevrijdingssoep

Het regent bij aankomst in Wageningen. Uit de bus, beschikbaar gesteld door de Prins Willem Alexanderschool, stappen Harry Welp, John de Lange, Ronald de Vries, Saskia de Hoog, Hans van Sonsbeek, Jeroen Cras, Casper Zoetekouw en Conny Terwal. De chauffeurs zijn Ronald Steijnen en Dick Blanken. Nadat de groep zich heeft aangemeld, het bord ‘Veldhoven’ in ontvangst heeft genomen en van een kop Bevrijdingssoep heeft genoten, duikt ze een café in. Maar kort na middernacht is het zover. Ze ontvangen een wasfakkel met het Bevrijdingsvuur en de voltallige groep loopt naar het eerste wisselpunt dat 4 kilometer na de start ligt. ‘Er was een echt Vierdaagsesfeertje bij de start, geweldig’, zegt De Lange. Op het wisselpunt wordt met de fakkel een vlammetje in een mijnwerkerslamp aangestoken. Zo is het Bevrijdingsvuur veilig om het verder in de bus mee naar Veldhoven te nemen. 4 lopers nemen plaats in de bus, 2 gaan lopen en 2 pakken de fiets om de lopers door de nacht naar het volgende wisselpunt te loodsen. Lichtvesten zorgen ervoor dat ze in het donker goed opvallen.

Humeur

De route is nauwkeurig uitgezet door Ronald de Vries en Saskia de Hoog. Na elke 4 à 5 kilometer is er een wisselpunt. De chauffeurs ontvangen de lopers steeds met een warm applaus. Ook andere passerende groepen worden aangemoedigd. Een uur later zijn ze net over de Nederrijn waar het weer begint te regenen. Maar het humeur lijdt daar niet onder. Dropjes, winegums, Marsen, broodjes en wafels gaan er in als koek. De Lange heeft een schema gemaakt dat er voor zorgt dat iedereen evenveel loopt, fietst en rust krijgt. ‘Iedereen heeft twee keer een dubbele rustpauze zodat ze even de ogen dicht kunnen doen’, legt De Lange uit. Maar daar komt in de praktijk vrijwel niets van.

Doorweekte sokken

Het lopend vredesvuur

In Heteren besluit De Lange zijn inmiddels doorweekte schoenen en sokken te vervangen. Hij heeft lang getwijfeld of hij dat zal doen. ‘Ik kan maar één keer wisselen, dus ik wil wel zeker weten dat het droog blijft.’ Als er opnieuw een groepje vertrekt, rijdt de bus weer naar een volgend wisselpunt. ‘Zet ‘m op’, moedigt chauffeur Steijnen de groep al claxonnerend in het voorbijgaan aan. Tegen 06.00 uur wordt het weer licht als Conny Terwal in het dorp Zeeland weer in de bus stapt. De Veldhovense is een fanatiek loopster. ‘Sinds 2017 heb ik al 49 marathons gelopen. Jaarlijks verslijt ik 5 of 6 paar hardloopschoenen.’ Omdat ze in de voorbereiding zit van de marathon van Leiden, loopt ze als enige 4 of 5 etappes achter elkaar. ‘Dat is nu beter dan steeds lopen en weer rusten.’
De planning is gemaakt op een loopsnelheid van gemiddeld 10 kilometer. De Lange: ‘Sommige lopers kunnen sneller, maar iedereen moet kunnen meedoen. We lopen nagenoeg volgens het schema’, ziet hij halverwege de route van zo’n 100 kilometer. Na ruim 11 uur lopen, arriveert de groep bij Mrs. Park in Meerhoven. Hier worden de lopers, die deze etappe weer samen lopen, enthousiast verwelkomt door hun familieleden. Er wordt koffie gedronken en iets lekkers gegeten. Gestoken in een schoon shirt begint de groep gezamenlijk aan het laatste stuk. Bij Tuincentrum Coppelmans sluit een aantal jeugdleden van GVAC aan.

Wilhelmus

Intussen verzamelen enkele honderden belangstellenden op het terrein van GVAC op de Kempen Campus. Hier arriveert de groep, precies volgens planning, om 12.30 uur. Burgemeester Marcel Delhez ontsteekt met een jeugdlid van GVAC voor het eerst het Bevrijdingsvuur in Veldhoven. Vervolgens hijsen leden van Scouting Hertog Jan van Brabant de vlag terwijl 4 leden van harmonie Sub Umbra het Wilhelmus laten horen. Harry Welp overziet alles met grote tevredenheid. ‘102 kilometer gelopen, bekaf, maar het geeft ontzettend veel energie als je ziet hoeveel mensen naar dit fantastische feest zijn gekomen.’ De initiatiefnemers zijn vastbesloten om een traditie te maken van het ophalen van het Bevrijdingsvuur.

Geen vrijheid zonder compassie

De burgemeester is blij met het initiatief. ‘Ik ben blij dat GVAC dit heeft opgepakt. Dit is het begin van een nieuwe traditie.’ Hij dankt de veteranen voor hun inzet voor onze vrijheid en vindt het hartverwarmend dat kinderen, onze toekomst, deze traditie mogen ervaren. In zijn toespraak memoreert hij dat vrijheid voor veel mensen door de jaren heen een andere betekenis heeft gekregen. ‘De vrijheid om te zeggen wat je wil, te denken wat je wil, zelfbeschikking over je lichaam, de vrijheid om je eigen keuzes te maken. En in een land waarin we de vrijheid hebben om al die dingen te doen, is het makkelijk om een oorlog te zien als een ver-van-mijn-bedshow en om compassie te verliezen met slachtoffers van die oorlog. Maar er is geen vrijheid zonder compassie. En soms kan het heel moeilijk zijn begrip op te brengen voor iemand die een denkwijze of gebruiken heeft die zo anders zijn dan die van jou. Het kan moeilijk zijn begrip te hebben wanneer het lijkt wanneer iemand zomaar iets krijgt waar jij zo hard voor werkt. En juist als het moeilijk is, is het belangrijk om naar binnen te kijken en begrip te vinden voor die ander. Dat je tegen elkaar zegt: ik ben het niet met je eens, maar ik respecteer jouw mening. En vandaag, op de dag dat we 79 jaar vrijheid vieren, vraag ik jullie om jezelf af te vragen waar je meer begrip kunt tonen. Want zonder compassie is er geen vrijheid.’