1Kempen.nl

De plechtigheid werd gekenmerkt door muziek, persoonlijke verhalen en een krachtige boodschap van verbondenheid en waakzaamheid. Onder de aanwezigen waren burgemeester Teun Heldens, wethouders, leden van het Oranjecomité, en vertegenwoordigers van het Sint-Agatha- en Sint-Jorisgilde. Ook kinderen uit groep 7 en 8 van basisschool Merlebos speelden een actieve rol in de herdenking, die muzikaal werd omlijst door fanfare Nicasius.

De herdenking begon met een toespraak van dominee Mirjam van Nie van de Nederlandse Hervormde Kerk. Zij verwees naar het tachtigjarig jubileum van de bevrijding en benadrukte het belang van barmhartigheid. “Veel mensen worden als eng gezien, maar zijn dat niet. Elkaar met openheid tegemoet treden – dáár begint vrede,” aldus Van Nie.

Kapelaan Van der Donk van de Katholieke Parochie Nicasius sprak daarna over het belang van vrijheid, die volgens hem niet vanzelfsprekend is. Geëmotioneerd noemde hij de naam van Wilhelmus Verberne, een vader van zes kinderen uit Heeze die in 1940 op de Grebbeberg sneuvelde. “Dankzij hem en velen als hij kunnen wij hier vanavond in vrijheid samenkomen,” zei de kapelaan.

Burgemeester Heldens las vervolgens de namen voor van acht Heezenaren die omkwamen tijdens de Tweede Wereldoorlog, waaronder voormalig burgemeester Theodoor Serraris. Niek van Gennip, lid van het Oranjecomité, droeg het gedicht Vrede is geen woord voor van Marion Bloem, waarna een indrukwekkende stilte viel. In Heeze begon de stilte dit jaar iets eerder dan landelijk, en duurde zo’n drie minuten. De Last Post, gespeeld door een lid van de fanfare, zorgde voor een kippenvelmoment.

Na de stilte sprak burgemeester Heldens de aanwezigen toe en riep op tot waakzaamheid, moed en solidariteit. Hij verwees naar het boek De Vergeten Gezichten, dat verhalen uit de regio bevat, en kondigde aan dit boek te willen schenken bij de geboorte van nieuwe inwoners. Ook gaf hij aandacht aan actuele conflicten, zoals de oorlog in Oekraïne.

De herdenking werd afgesloten met de gemeenschappelijke zang van het Wilhelmus en een kranslegging door de gemeente, het Oranjecomité, de leerlingen van Merlebos en het gilde. Het publiek was zichtbaar geraakt door het moment van bezinning en de aanwezigheid van jongeren, die als een teken van hoop voor de toekomst werden gezien. Het was een duidelijke boodschap dat het herdenken leeft, niet alleen onder de ouderen, maar ook onder de nieuwe generaties.